உண்மை எல்லா நேரமும் கசப்பதில்லை!

சமீபத்தில், சில வருடங்களுக்கு முன் என்று வைத்து கொள்ளுங்களேன், அந்த வயதுக்கே உரிய குணங்களுடன் ஊர் சுற்றுவதையே முக்கிய தொழிலாக கொண்டிருந்தேன். அம்மாதிரியான நேரத்தில் எங்களின் உறவினர் ஒருவருக்கு திருமணம் வந்தது, என் அம்மா தான் சென்றிருந்தார்.
திருமணம் போன்ற நிகழ்ச்சிகள் என்றாலே அனைவரும் கும்பலாக அமர்ந்து கொண்டு மற்றவர்களின் குடும்ப நிலையை விசாரிப்பதே காலம்காலமாக நடந்து வரும் வழக்கம். அங்கேயும் அது தான் நடந்திருக்கிறது, என் அம்மாவின் முறை வருகையில் “இளையது ரெண்டும் நல்லாத்தான் இருக்கு, இந்த மூத்தது தான் அடங்காம திரியுதுன்னு” கம்பேனி சீக்ரெட்டை போட்டுடைத்தார்.

என் அம்மாவின் சித்தி மதுரையில் ஓய்வு பெற்ற ஆசிரியர், அவரது மகன்(எனக்கு மாமா) சென்னையில் ஸ்டூடியோ வைத்திருக்காராம் அதற்கு என்னை வேலைக்கு வர சொல்லியிருக்கிறார்கள். நானும் ஆரம்பத்தில் மறுத்து பார்த்தேன் பிறகு சென்னை என்பதால் உள்ளூர ஒரு ஆசை, போய் தான் பார்ப்போமே என்று, ஒரு சுபயோக(அவர்களுக்கு)தினத்தில் என்னை ரயிலேற்றி சென்னை அனுப்பினார்கள், சென்னைக்கு பல முறை விடுமுறையில் சென்றிருந்தாலும் இம்முறை தொழில் நிமித்தம் செல்வதால் மனதுக்குள் ஒரு பெரியமனுஷத்தனம் வந்தது, சிறு கர்வத்துடன் எனது பாதங்களை தரையில் வைத்தேன்.

போட்டோ எடுத்தல், வீடியோ எடுத்தல், பிரிண்ட் போடுதல் பற்றியதை தொழில் சார்ந்த வேறு ஒரு பதிவில் பார்த்து கொள்ளலாம், இங்கே நேரடியாக விசயதிற்கு வருகிறேன். அந்த ஸ்டூடியோ பொறுத்தவரை எனக்கு வெளி நிகழ்ச்சிகள் எடுப்பது தான் வேலை, அங்கேயே இருந்தாலும் கடைக்கு வரும் நபர்களை போட்டொ எடுப்பது அலமேலு என்ற பெண் தான். நான் சும்மா தான் வேடிக்கை பார்த்து கொண்டிருப்பேன். மாலை ஆறு மணிக்கு அந்த அம்மணி பேக்கை எடுத்து கொண்டு கிளம்பி விடுவார், எனது மாமாவும் அந்த நேரத்தில் வந்து விடுவார்.

ஒரு நாள் மாலை நேரம், வானம் லேசாக தூறி கொண்டிருந்தது, ஆடையை மீறி குளிர் தோலில் உறைத்தது, ஒரு சுகவாசியாக உணர்ந்த தருணம், அதை அனுபவிக்க ஒரு தம் அடிக்கலாமே என்று தோன்றியது, கீழே சென்று சிகரெட்டும் வாங்கி வந்தேன், ஸ்டூடியோவுக்கு முன் உள்ள பால்கனியில் பற்ற வைத்து சுதந்திர வானில் புகையை ஊதி கொண்டிருந்தேன்,
”நீங்கள் சிகரெட் பிடிப்பிங்களா” என்று பின்னால் இருந்து ஒரு குரல் -அலமேலு

அந்த வயதிலெல்லாம் சிகரெட் என்பது நானும் பெரிய மனுசன் ஆகிட்டேன் என்று உலகுக்கு உணர்த்த பயன்படும் ஒரு வஸ்த்து அதனால் மிடுக்காக ஆமாம் என்று சொல்லிவிட்டேன்.

அரைமணி நேரத்தில் எனது மாமாவும் வந்து விட்டார், நான் வெளியேவே நின்று கொண்டிருந்தேன், அலமேலு எல்லாத்தையும் போட்டு கொடுத்திருக்கிறாள், எனக்கு அது தெரியாது, ஒருவேளை கேட்டால் என்ன சொல்வது என்ற முன் ஒத்திகை எதுவும் இல்லாமால் தேமே என்று தான் இருந்தேன்.

ஒரு எட்டு மணி இருக்கும், என் மாமா என்னை அழைத்தார், எதிரில் அமர சொன்னார்.
சுற்றி வளைக்காமல் நேரடியாக விசயத்ற்கு வந்தார்,
“நீ சிகரெட் குடிப்பியா?”

புரிந்துவிட்டது எனக்கு! சண்டாளி போட்டு கொடுத்துவிட்டாள். எப்படி தப்பிப்பது என யோசிக்க கூட நேரமில்லை பதில் சொல்லியே ஆகவேண்டும்.

”ஆமாம் மாமா குடிப்பேன்”

”எப்போதிருந்து”

”ஸ்கூல் படிக்கும் போது பழகிட்டேன்”

”நாம சாப்பிடுற பொருள்கள்லேயே உரம்ங்கிற பேருல விசத்தை கலந்துற்ரானுங்க, இதுல இது வேற தேவையா விட்டுடு என்னா”

”சரிங்க மாமா”(சிறிது மெளனம்)
”நீங்க சிகரெட் குடிச்சிருக்கிங்களா மாமா”

”என்ன இப்படி கேட்டுபிட்டா
காலேஜ் படிக்கும் போது நான் போடாத ஆட்டமில்லை”

”எப்போ மாமா விட்டிங்க”

”28 வயசுல எல்லா பழகத்தையும் விட்டுட்டேன்”

”ஆனா எனக்கு இன்னும் 28 வயசு ஆகலையே மாமா”

சிறிது நேரம் அங்கே மயான அமைதி நிலவியது

திடிரென ”நீ இங்கே இருந்தா மெட்ராஸையே கெடுத்துருவ, உடனே ஊருக்கு கிளம்பு” என்றார்


இன்னைக்கு வரைக்கும் எனக்கு புரியவே இல்லை நண்பர்களே, நான் எதாவது தப்பா சொல்லிடேனா!


(தொடரும்)