உலகசினிமாவும் ,தமிழ்சினிமாவும்-கிட்டப்பார்வைக்கும், தூரப்பார்வைக்கும் இடையில்

போனவாரம் "வேர்ல்டு மூவீஸ்" சேனலில் ஒரு வேற்று மொழி படம் பார்த்தேன்,
அதை உலகசினிமா என்று சொல்வதை விட வேற்று மொழிப்படம் என்றே சொல்ல ஆசைப்படுகிறேன். ஏனென்றால் வேற்று மொழிக்காரர்களுக்கு நமது படம் உலகசினிமா தானே.

அந்த படத்தின் பெயர் longest penalty in the world ஸ்பெயின் நாட்டை சேர்ந்த படம்.
அம்மாதிரியான ஐரோப்பிய நாடுகளில் கால்ப்பந்தாட்டம் வெகுவான பிரசித்தம் என்று அனைவரும் அறிந்ததே. அதை மையமாக கொண்டே அந்த படம். அப்படத்தை பற்றி மட்டுமே சொல்வேது அவ்வளவு சுவாரிசியம் இல்லை என்பதால், அதை போன்று தமிழில் எடுத்த சென்னை 600028 என்ற படத்துடன் ஒப்பிட்டு எழுதுவது கொஞ்சம் அதிக விசயங்களை அலசுவதற்கு எதுவாக இருக்கும்.



எந்த மொழி படமாக இருந்தாலும் அதன் வெற்றிக்கு சிறந்த திரைக்கதை முக்கியமானது, இந்த இரண்டு படத்திலும் அது நன்றாகவே இருந்தது.வேற்று மொழி படத்தில் கால்பந்தை மையமாக வைத்து எடுத்திருந்தது போல் தமிழ் படத்தில் கிரிக்கெட்டை மையமாக வைத்து எடுத்திருந்தனர்.

தமிழ்ப்படங்களை வேற்று மொழிப்படங்களுடன் ஒப்பிடும் பொது வெகு சுலபமான ஒரு வார்த்தை நமக்கு பயன்படுகிறது, வேற்றுமொழி படங்கள் திரைப்படங்களாகவும், தமிழ் படங்கள் மசாலா படங்களாகவும் வெளி வருகிறது, தமிழ் பற்றுள்ளவன் மசாலா இல்லாத படங்கள் வேற்று மொழிக்காரர்களுக்கு எடுக்க தெரியவில்லை என்று குறை சொல்லலாம், திரைப்பட பற்றுள்ளவர்கள் மசாலா இல்லாத படங்கள் இவர்களுக்கு எடுக்க தெரியவில்லை என்று குறைப்பட்டு கொள்ளலாம், இரண்டுக்கும் தமிழ்நாட்டில் ஆளுண்டு என்பது நிதர்சன உண்மை.


திரைப்படங்களில் தேவையில்லாத கதாப்பாத்திரங்களின் ஆளுமை என்றுமே சலிப்பை தான் தரும், வேற்று மொழி படங்களில் அந்த தவறை அவர்கள் செய்வதில்லை,
விளையாட சொல்லித்தரும் கோச், விளையாட்டு வீரர்கள், அவர்களின் மனைவி, தங்கைகள், அவர்களும் கூட தனித்தனியாக இல்லாமல் ஒருவரின் தங்கை மற்றொரு வீரனின் மனைவியாக காட்டியிருப்பது கதைக்குள் தேவையில்லாத உரையாடல்களை குறைப்பதற்கு உதவியாக இருக்கிறது.

அங்கேயும் காதல் உண்டு, தமிழ் சினிமாவை போல் காதல் முழுப்படத்தை ஆக்கிரமிப்பதில்லை, ஒரு வீரனின் காதலியான கோச்சின் மகளை ஹீரோவும் காதலிப்பது இங்கே கொச்சையாக பார்க்கப்படலாம். அங்கே நகைசுவையாக சொல்லப்பட்டுள்ளது, ஒரு பெண் தன் காதலனை தேர்ந்தெடுக்க முழு உரிமை உண்டு என்று போகிற போக்கில் துண்டு சீட்டு வீசுவதை போல் காட்டியிருக்கிறார்கள்.

ஒரு ஆண் தினம் ஒரு பெண்ணுடன் சுற்றினால் அவன் மச்சக்காரன்.
அதே ஒரு பெண் நேற்று ஒரு ஆணுடனும் இன்று ஒரு ஆணுடனும் வந்தால் அவளுக்கு நிறைய பெயர் உண்டு. உதாரணமாக "காயின் பாக்ஸ்" "சேர் ஆட்டோ" "மினி பஸ்" போன்று. ஆணுக்கு மட்டும் ஏன் வேறு பெயர்கள் இல்லை என்று தெரியவில்லை.




பாடல்கள் போல் ஒரு அபலக்கூத்தை சினிமாவில் என்னால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை, பின்னணி இசை காட்சிக்கு வலு சேர்ப்பது போல் பின்னணியில் பாடப்படும் பாடல்கள் வேண்டுமானால் வலு சேர்க்கலாம், நொடிக்கொருமுறை துணிகளை மாற்றி கண்டம் விட்டு கண்டம் தாண்டி ஆடும் டூயட், கழிவறையில் அசிங்க படம் வரையும் மனநோயாளிகளை போன்று டைரக்டர்களை பார்க்க தோன்றுகிறது.

தமிழ் சினிமாவில் காதல் இல்லாமல் படம் எடுக்க சொன்னால், பாவம் எல்லோரும் வீட்டுக்கு போய் வேறு வேலை பார்க்க வேண்டியது தான். காதலியிடம் காதலன் நீ இல்லாவிட்டால் செத்து போய் விடுவேன் என்று சொல்லும் பொது எனக்கு வாந்தி வருவது போல் உணர்வு ஏற்படுகிறது, தமிழ் படங்களை போல் காதல் என்ற சமுதாய முக்கிய தேவையை!? மக்களுக்கு எடுத்து சொன்ன ஊடகம் வேறெதுவும் இருப்பதாக எனக்கு தெரியவில்லை.

அவைகளை நீக்கி விட்டு பார்த்தால் சென்னை 600028 உலகசினிமாக்களுக்கு நிகரான ஒரு திரைக்கதை என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை, ஸ்பெயின் படத்தோட காப்பின்னு சிம்பிளா சொல்றத விட்டுட்டு எதுக்கு எவ்வளவு பெரிய பதிவுன்னு கேக்கறவங்களுக்கு இது அத பத்தி இல்ல, சினிமாவில் காதல் என்ற கண்றாவியை பற்றி.