ஆனந்தவிகடனுக்கு ஒரு பகிரங்க கடிதம்!!

மறுபடியும் பகிரங்க கடிதம் சீஸன் ஆரம்பிச்சிருச்சான்னு பார்க்காதிங்க!
இது ரெண்டு வாரமா மனசுகுள்ள குடைஞ்சிகிட்டு இருக்குற கேள்விகள்!

12 வருடமாக காசு கொடுத்து ஆனந்தவிகடன் வாங்கும் வாசகன் என்ற முறையில் அதனை விமர்சிப்பதற்கும், சில கேள்விகளை முன் வைப்பதற்கும் எனக்கு உரிமை இருப்பதாக நம்புகிறேன். இதனை அவர்களுக்கே கடிதம் மூலம் கேட்டிருக்கலாம், ஆனால் அது அவர்களுடைய தலைமை வரை செல்லுமா எனும் சந்தேகத்திலேயே பதிவாக இடுகிறேன்.

இலவசம் என்ற வார்த்தையே மனிதனை அடிமைப்படுத்தும் ஒரு கருவி என நினைப்பவன் நான். ஆனால் இந்த விசயத்தில் தான் அவர்களுது தரம் அவர்களின் பேப்பர் தரத்தை விட கீழே போனது வருத்தம் தரும் செய்தி.

புதிய வடிவில் 5 ரூபாய் விலையேற்றி வந்திருந்த ஆனந்தவிகடன் எனக்கு புதிதாக எந்த அனுபவத்தையும் தரவில்லை என்பதே உண்மை! இன்பாக்ஸ் என்ற பெயரில் கிசு கிசு போன்ற செய்திகளையும், புதிய எலக்ட்ரானிக் பொருள்களை அறிமுகப்படுத்துகிறேன் என்ற பெயரில் என்னை போன்ற நடுத்தரத்துக்கும் கீழே இருப்பவர்களின் வயிற்றீல் அடுப்பு பற்றவைப்பதில் அப்படி என்ன ஆசையோ! சரி அப்படியே நடுத்தர வர்கத்துகு உதவியாக இருந்தாலும் ஏற்கனவே வாங்கிய பொருள்களை என்ன செய்வதாம்!

நான் கொடுக்கும் 15 ரூபாயும் அவர்களின் பொக்கிஷமாக வரும், சிறு புத்தகத்திற்கே. இன்றைய பிரச்சனைகளுக்கு அன்றைய தலைவர்களின் தீர்வு என்னவாக இருந்தது, சிறிதும் குணத்தை மாற்றி கொள்ளாத இயற்கை பேரழிவில் அதேபோல் குணத்தை மாற்றி கொள்ளாத அரசியல்வாதிகளின் மெத்தனம் போன்றவை என்னை போல் அரசியலின் புதிய பார்வையாளர்களுக்கு ஒரு வித்தியாசமான அனுபவம்.


இந்த பதிவிற்கு இவைகள் மட்டுமே காரணமல்ல! அவர்களின் சில அலட்சிய போக்கை சுட்டி காட்டவே இந்த பதிவு. இம்மாதிரியான புதிய வடிவு புத்தகம் வரும் பொழுது, முன் அட்டையில் பாடல் வரிகளின் எழுத்துகளை சிதறி போட்டு சரியான வார்த்தையை கண்டுபிடிக்க சொல்வார்கள், பொதுவாக நான் பாடல்களை பெரிதாக கவனிப்பவனில்லை என்றாலும், “கண்கள் இரண்டால்” என்ற பாடல் வரி எனக்கு கண்டுபிடிக்க மிக எளிதாக இருந்தது. எப்போதும் ஏமாறாமல் இருக்க நான் என்ன இயந்திரமா? ஒரு குறுந்தகவலுக்கு 3 ரூபாய் வீதம் இரண்டு குறுந்தகவல் அனுப்பினேன். 50 ரூபாய்க்கு ரீஜார்ஜ் செய்யப்படும் என மறுநாள் ஒரு குறுந்தகவல் வந்தது. இன்று வரை ஒரு ருபாய்க்கு கூட டாக்டைம் வரவில்லை.

பிறகு ஒருமுறை ஒரு கூப்பன் உரசினால் ஒரு சின்ன சோப்பு இலவசம், கடைக்காரரிடம் கேட்டேன். புத்தகம் மட்டும் தான் வந்தது சோப்பு வரவில்லை என்றார். அன்றும் ஆனந்தவிகடன் புண்ணியத்தில் குளிக்கவில்லை!

மாஸ்டர் பீஸ், ஏர்செல் சிம் இலவசம் தான்! எப்போதும் வியாழக்கிழமை மதியம் சாப்பாட்டிற்கு போகும் போது வாங்கி விடுவேன், அன்று போகும் போது கடையின் வெளியே புத்தகம் இல்லை, சில நாட்களில் அம்மாதிரி நடப்பது உண்டு, புத்தகம் வரவில்லை போல என்று வீட்டிற்க்கு போய்விட்டேன். மறுபடியும் நான்கு மணிக்கு வந்து கேட்டால் புத்தகம் தீர்ந்து விட்டதாம். ஒவ்வொருவரும் நான்கு புத்தகங்கள் வாங்கி சென்றிருக்கிறார்கள். ஈரோடு முழுவதும் சுத்தி பார்த்தேன். எங்கேயும் இல்லை!

கடைசியாக அந்த கடைக்காரரிடமே எனக்கு புத்தகம் மட்டும் தான் வேண்டும், அதை மட்டும் யாராவது கொடுத்தால் வாங்கி வையுங்கள் என்றேன்.

அது இருக்குதே என்றார்.

10 ருபாய் வாங்கி கொண்டு புத்தகம் மட்டும் கொடுத்தார்!(ஆக சிம் 5 ருபாய்)

இதே போல் திருப்பூர், கோவை, மதுரையிலும் நடந்திருக்கிறது.
சில இடங்களில் புத்தகம் 60, 70 ருபாய்க்கு விற்பனையானதாக தகவல்.

ஒரு வாசகனை போய் சேர முடியாத இணைப்புகள், கொடுத்தால் என்ன கொடுக்காவிட்டால் என்ன? ஏன் இந்த இணைப்பை பற்றி முன் வார விகடனில் சொல்லவில்லை. இம்மாதிரியான இணைப்புகள் கொடுக்கும் பொழுது அதிக புத்தகங்கள் வெளியிட்டு இருக்கலாமே! தொடர்ச்சியாக வாங்கும் வாசகனுக்கும், இணைப்புகளை மட்டும் வாங்கும் வாசகனுக்கும் வேறுபாடுகளை எப்படி காண்பீர்கள். சந்தாதாரர்களுக்கு இணைப்புகளை அனுப்புவீர்களா? ஆன்லைனில் பணம் கட்டி படிப்பவர்களுக்கு!

நிறைய கேள்விகள் இருக்கிறது?

நான் பேப்பரின் தரத்தை விட கட்டுரைகளின் தரத்தை மட்டும் பார்ப்பதால் அது வேண்டாம்!