மனம் திறக்கிறேன்!!!

எனக்கு பிளாக் அறிமுகமானது ஆனந்த விகடன் மூலமாக, அதன் பிறகு சில நாட்கள் பிளாக் படிக்க மட்டுமே செய்தேன், சென்ற வருட நவம்பர் மாதத்தில் ஒரு நாள்(தேதி,கிழமை ஞாபகமில்லை) நானும் ஒரு பிளாக் ஆரம்பித்தேன், அதற்க்கு தற்செயலாகவே வால்பையன் என்று பெயரிட்டேன், சில மொக்கைகளுடன் ஆரம்பித்த எனது பிளாக்கில் இது நூறாவது பதிவு.

ஆனால் சில நாட்களாக இத்தோடு பிளாக்கை விட்டே ஓடி போய் விடலாமா என்று என்னும் அளவுக்கு மனஉளைச்சல். நான் ஏதோ விளையாட்டுக்கு வாதம் செய்ய போய் பன்முனை தாக்குதலில் மாட்டி கொண்ட மான் போல ஆகிவிட்டேன், நான் செய்த தவறு பதிவுலக சிங்கம் லக்கி லுக்கிடம் வாதம் செய்தது.

சில மாதங்களுக்கு முன்னாள் ஒரு பதிவுக்கு வரிசையாக பத்து பின்னூட்டங்கள் போட்டேன் லக்கிக்கு, அதில் ஒன்று மட்டுமே வெளிவந்திருந்தது, உடனே அவரது அலைபேசிக்கு அழைத்து கேட்டேன். அவ்வளவு பின்னூட்டங்கள் தேவையில்லாதது அதனால் ஒன்றை மட்டும் வெளியிட்டேன் என்று லக்கியே கூறினார், அவருக்கு ஞாபகம் இருக்கும் என்று நம்புகிறேன். அப்பொழுதெல்லாம் அவருக்கு கும்மி பிடிக்காது என்று நினைத்தேன், அவருக்கு என்னையவே பிடிக்காது என்று இப்பொழுது தான் தெரிந்து கொண்டேன்.

கடைசியாக வந்த சர்ச்சைக்குரிய பதிவில் நான் ஏதும் தவறாக எழுதவில்லை.
ஞாநியின் அந்த கட்டுரையில் இறுதியாக "இந்த கட்டுரைக்கு நீங்கள் கவிதை எழுதி என்னை பெரியாளாக்க வேண்டாம், அதை உங்கள் குத்தூசிகள் பார்த்து கொள்வார்கள்" என்று முதல்வருக்கு எழுதியிருந்தார், நான் பின்னூட்டமாக "என்னடா குத்தூசிகளிடமிருந்து இன்னும் பதிலில்லையே என்று பார்த்தேன் வந்து விட்டது" என்று தான் எழுதியிருந்தேன், அது வரவில்லை நான் எப்பொழுது பின்னூட்டம் இட்டாலும் அதன் பின் வரும் பின்னூட்டங்கள் என் மெயிலுக்கு வருவது போல் மார்க் செய்து விடுவேன், அப்போதும் அதைத் தான் செய்திருந்தேன், மற்ற பின்னூட்டங்கள் மட்டும் வந்ததால், என் பின்னூட்டத்தை வெளியிடுவீர்களா என்று கூட கேட்டிருந்தேன்.

அதற்கு பதில் அவர் வித்தியாசமாய் கொடுத்ததால் அங்கே செய்யும் விவாதத்திற்கு பதிலாக நானே ஒரு பதிவு எழுத வேண்டியதாயிற்று, சமீபத்தில் எழுதிய காண்டு கஜேந்திரனும் ,பாரு நிவேதிதாவும் பதிவில் கூட சுகுணா திவாகர் பின்னூட்டம் எழுத அந்த பதிவில் இருந்து எடுத்து கொண்ட வரிகளையே நானும் தேர்வு செய்து ஒரே ஒரு ஸ்மைலி மட்டும் இட்டிருந்தேன், எனது பின்னூட்டம் வரவில்லை ஆனால் அதன் பின் அந்த பதிவிற்கு வரும் பின்னூட்டங்கள் எனது மெயிலுக்கு வந்தது.

நான் என்ன துரோகம் அவர்களுக்கு செய்தேன், நான் பின்னூட்டம் இடும் இடங்களிலெல்லாம், நான் அனானியாகவும், அதர் ஆப்சனில் பின்னூட்டம் இடுவதாகவும் ஒரு கும்பல் புரளியை கிளப்பி கொண்டு திரிகிறது, எனக்கு வேறு பெயரில் பிளாக் இருப்பதாகவும் சொல்லி வருகிறார்கள்.

அது போல் நான் செய்வதில்லை என்று பலமுறை சொல்லியிருக்கிறேன், என் கருத்துகளை என் பெயரில் வெளியிட்ட முடியாமல் முகத்தை மறைத்து சொல்லும் அளவுக்கு கோழை அல்ல நான்.
இவர்களுக்கு நான் எப்படி தான் நம்ப வைப்பது, எனக்கு கடவுள் நம்பிக்கை இல்லை, ஆனால் சத்தியம் என்ற வார்த்தை உண்மையுடன் இணைந்துள்ளது என்று நம்புகிறேன், நான் பெற்ற ஒரே மகள் மீது ஆணையாக நான் அனானி பின்னூட்டம் இட்டதில்லை, இடுவதில்லை, இடபோவதுமில்லை. இதற்கு மேல் நம்பினால் நம்புங்கள் நம்பாட்டி போங்கள்.

இந்த வீணாய் போன பிளாக் உலகம் உனக்கு என்ன தந்தது என்று கேட்டால் நல்ல நண்பர்களை என்று சொல்லி வந்தேன், ஆனால் நான் கொஞ்சம் எதிர்பாராத, நான் மிகவும் மதிப்பு வைத்திருக்கும் ஒரு நண்பர், நான் தான் ப்ளீச்சிங் பவுடர் என்று சொல்லி வருவது பெருத்த காயத்தை எனக்கு ஏற்படுத்திவிட்டது.

எனக்கு வால்பையன் பிளாக்கை தவிர வேறொரு பிளாக் உண்டு. அதுவும் இதே அக்கவுண்டில் தான் இருக்கிறது, எனது வியாபார நிமித்தமாக அதை பயன்படுத்தி வருகிறேன், பல தளங்களிலிருந்து முக்கியமான தகவல்களை தொகுத்து அதில் வழங்குகிறேன், இதற்காக நான் வாடிக்கையாளர்களிடம் பணம் வாங்குவதால், அந்த பணத்திற்குன்டான மரியாதையின் பொருட்டு அந்த பிளாக்கை எனது வாடிக்கையாளர்கள் மட்டும் பார்க்குமளவுக்கு மாற்றி வைத்திருக்கிறேன், இது தவிர நான் வேறு எந்த ப்ளாக்கிலும் எழுதுவதில்லை.

பொதுவாக நான் எந்த கட்சிக்கும் ஆதரவாளன் இல்லை, வாழ்க, ஒழிக கோஷம் போடுவது எனக்கு பிடிக்காது, ஆனால் பதிவுலக அரசியல் அதை வி்ட கேவலமாக இருக்கிறது. ஒரு சில நபர்களால் நான் மற்ற நண்பர்களையும் இழந்து விடுவோனோ என பயம் வருகிறது எனக்கு, நான் பதிவு எழுதி எந்த புரட்சியையும் செய்து வி்ட போவதில்லை, சர்ச்சைக்குரிய பதிவுகளில் பின்னூட்டம் இட்டு எனக்கு யாரும் சோறிட போவதில்லை. எனக்கு மன உளைச்சலே மிச்சமாகிறது.

இருப்பினும் என் மீது அவதூறு பரப்புவதற்கு அவர்களுக்கு ஏதாவது காரணம் இருக்க வேண்டும், நானே விவாதம் என்ற பெயரில் சுப்பையா வாத்தியார், நண்பர் கூடுதுறையின் நம்பிக்கைகளை கேள்வி கேட்டு மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாக்கியிருக்கிறேன், அதே போல் வேறு எங்கும் தவறு நடந்திருக்கலாம்,
இந்த இடத்தில் நான் அப்படியேதேனும் தவறு செய்திருந்தால் என்னை மன்னித்து விடுங்கள் என்று பகிரங்க மன்னிப்பு கேட்டு கொள்கிறேன்.

இவ்வளவு நடந்தும் என் மீது நம்பிக்கை வைத்து என்னை நம்பும், எனக்கு ஆறுதல் சொல்லும் நண்பர்களுக்கு நான் கோடான கோடி நன்றிகடன் பட்டுள்ளேன் என்பதையும் தெரிவித்து கொள்கிறேன்.

இத்துடன் எனது நூறாவது பதிவு முடிந்தது